Eskişehirde üniversite kazanan bir kızın hikayesi(2)

Tatlım, ben bir süre yurtta kalsam... düzenimi kursam, sonra sık sık gelirim yanına. okulda da hergün beraberiz zaten ne güzel.' bu düsünce özgürün isine pek gelmemis olacakti ki, iskambil kagitlarindan yaptigi koca kule bir uflemeyle yikilmiscasina gerginlesti ve sabirsizca sert jestlerle söylenmeye basladi.
'tolga gunes ve ben o evi kiz arkadaslarimiz icin planladik ve tuttuk, herkesten once ben bunu istedim, simdi digerleri eve coktan yerlesmisken sen neyin simarikligini yapiyorsun, beni yalniz mi birakacaksin, onlar benim hayallerimi yasarken ben yalniz mi oturucam? sızlanmayı kes esin, büyü artik. baba korkusuyla yasanmaz boyle, o balikci kasabasinda degilsin artik. universiteli resit bir insan gibi davran, mahcup etme beni kimseye.' esin her zamanki gibi haklisin hayatim dedikten sonra uslu uslu cayini yudumladi ve kalktilar, hesabi odemek uzere kasaya gittiler. 23 lira tutan hesap icin 20 lirayi esin verdi, özgürde 10 lira cikartti. özgür para üstünü direk cebine attiktan sonra evin yolunu tuttular.

yuvadan ziyade barinagi andiriyordu bu ev. barinak derken fakirlik bi pislik anlaminda degil. sicakliktan uzak, ust uste istiflenmis kullanilmayi bekleyen esyalar yiginiydi burasi.ama olsun esin icin özgürle oldugu heryer yuvaydi. oh bee dedi icinden esin. ayrilik uzaklik hepsi geride kalmisti. gencligin tadina varmak onun da hakkiydi ve hayir, kotu birsey yapmiyordu. özgürün ezberlettigi bu sanrılari icinden bir kez daha tekrarladiktan sonra, ev ahalisinin kalabaligina karisti esin. yere örtü serip kizartma agirlikli menunun tadina baktilar. icki icmek istemedi esin, ta ki özgürün bakisini gorene kadar.. sevgilisinin ev arkadaslarina ve onlarin sevgililerine rezil mi edecekti özgürü, tabi ki icecekti. ne de olsa artik universiteye giden 19 yasinda koskoca kizdi esin..

babasi esin'e sonsuz guvenirdi. 8 yasinda babasini kaybetmis bir cocuk olarak buyumustu babasi ve eksik yasadigi ne varsa kendi evladi yasasin istemisti. emekli memur olmasina ragmen kizinin hic birseyini eksik etmedi, bolluk icinde buyuttu kizini o kucuk balikci kasabasinda. hergun gunun ayni saatlerinde arardi kizini. onu eskişehire gonderdiginden beri tahammulsuz ve asabi bi adam olup cikmisti, ama bunu biricik kizina asla yansitmayacak, duydugu guveni kizina hissettirerek kendi ayaklari uzerinde durmasini saglayacakti. ana haber bulteninden sonra caldi esin'in telefonu. 'annemin kocasi' diye, komiklik olsun amaciyla babasini boyle kaydetmisti telefon rehberine esin. annesi de 'babamin karisi' olarak kayitliydi telefonunda. ne de olsa esin marjinal bir kizdi, oyle degil mi ? panikledigini arkadaslarina ve özgüre belli etmeden bos bir odaya gecti esin, ve telefonu acti... :)